எட்டயபுரம் : வலைப்பூ
எங்களுடைய மித்ரன் குழுவின் ஒரு திட்டத்திற்கான கள ஆய்வுக்காக நாங்கள் (நான், சஞ்சீத், பாலசுந்தர்) சென்ற வாரயிறுதியில் எட்டையபுரம் சென்றோம். ஒரு கிராமத்தையோ அல்லது ஒரு பின்தங்கிய பகுதியினையோ தேர்ந்தெடுத்து, அங்குள்ள மக்களுக்கு ஒரு வேலைவாய்ப்பினை ஏற்படுத்திக் கொடுப்பது, அங்குள்ள மக்களின் கல்விக்கு உதவுவது என்ற கொள்கையினை தற்போது கொண்டது, மித்ரன் சுய ஆர்வக்குழு.
பாரதி பிறந்த ஊர் என்ற காரணத்தால் நாங்கள் அந்த பகுதியினை தேர்ந்தெடுக்கவில்லை. எங்கள் குழுவில் உள்ள ஒரு நண்பருக்கு (பாலசுந்தர்) மிகவும் பரிச்சயமானது, மிகவும் பின் தங்கியுள்ளது என்ற காரணத்தால் மட்டுமே நாங்கள் அதை தேர்ந்தெடுத்தோம். எங்களுடைய பயணமும் கள ஆய்வும், ஸ்பென்ஸர் ப்ளாஸா, சத்யம் தியேட்டர் மட்டும் அறிந்திருந்த எங்களுக்கு ஒரு புதிய பரிமாணத்தை அறிமுகப்படுத்தியது.
எட்டயபுரத்தினை சில இடங்களில் எட்டையாபுரம் என்றும் எழுதுகின்றனர். அங்கே இருந்த ஒரு ஊராட்சி பேர்ப்பலகையில் கூட எட்டையாபுரம் என்று தான் இருக்கிறது. எட்டப்பன் ஆட்சி செய்த ஊர் என்பதால், மரியாதையாக எட்டையா வின் ஊர், என்பதை அப்படி கூறுகின்றனர் என்று நாங்களே ஒரு சொல்மூலம் கண்டுபிடித்தோம். இந்த ஊரைப் பற்றியும், இதன் சரித்தரத்தின் மறுபக்கத்தினைப் பற்றி சஞ்சீத செய்த பதிவு இங்கே.
சுமார் இருபதாயிரம் பேர் வசிக்கும் ஊர். விவசாயம் மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட ஊர் இது. நெசவுத்தொழிலும், தீப்பெட்டி தயாரித்தலும் தான் இங்குள்ள மக்களின் முக்கியமான தொழிலாக தற்போது உள்ளது. நெசவிலும் கைத்தறிதான் பிரதானமாக உள்ளது. கிட்டத்தட்ட அனைத்து வீடுகளின் வாசலிலும் ஒரு கைத்தறி இருக்கிறது. கைத்தறி தொழிலாளர்களின் மிகப்பெரிய வாடிக்கையாளர் தமிழ்நாடு அரசின் போ-ஆப்டெக்ஸ் தான். ஆடைகளை அவர்கள் வாங்கிக்கொண்டாலும் கோ-ஆப்டெக்ஸில் விற்ற பிறகு தான் இவர்களுக்கு பணம் வரும். இந்த ஊரின் கைத்தறி ஆடைகள் பிரபலாமாகமல் இருப்பதற்கு ஒரே காரணம், அனைத்து துணிகளுமே டிஸைன் (டிஸைனை புட்டா என்று அழைக்கின்றனர்) எதுவும் இல்லாத ப்ளைன் வெரைட்டியாக இருப்பதுதான் காரணம். இப்போது தான் அவர்களின் கூட்டுறவு சங்கம் மூலம், சென்னையில்லுள்ள NIFT மூலமாக புட்டா போட்ட சேலைகளை நெசவு செய்வதற்கான பயிற்சிகளை அளிக்கின்றனர். அந்த பயிற்சி முடிந்து, புட்டா போட்ட சேலைகளை நெசவு செய்ய ஆரம்பித்தால் நல்ல வருமானம் வரலாம் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. ஆனால் இவர்களுக்கு மிகப்பெரிய பிரச்சினை, inaccessiblity to the market.
நல்ல நுணுக்கமான டிஸைன்களுடைய நேர்த்தியான கைத்தறி ஆடைகளுக்கு நகரங்களிலும், வெளிநாடுகளிலும் நல்ல வரவேற்பு இருக்கிறது. இவர்களுக்கு நல்ல வேலைப்பாடுகள் நிறைந்த சேலைகளை நெசவு செய்வதைப் பற்றி பயிற்சி கொடுத்து, நேர்த்தியான ஆடைகளை செய்யவைக்க அங்குள்ள கூட்டுறவு சங்கத்தால் முடியும். ஆனால் அதற்கான வாடிக்கையாளரை பிடிப்பதுதான் மிகப் பெரிய சவால். அங்குள்ள மக்கள், ஒரு மிகப்பெரிய வாடிக்கையாளரிடம், இரண்டு அல்லது மூன்று வருடங்களுக்கு தொடர்ந்து ஆடைகள் வாங்குமாறு ஒரு ஒப்பந்தம் இருந்தால் மிகவும் நம்பிக்கையோடு தொழில் மேற்கொள்ள முடியும் என்று எண்ணுகின்றனர்.
விவசாயத்தை பொருத்த மட்டில் இங்கு அரிசி போன்ற தண்ணீர் அதிகம் தேவைப்படுகின்ற பயிர்களை இப்போது யாரும் பயிரிடுவதில்லை. வெகு சிலர் தான் விவசாயத்தில் ஈடுபடுகின்றனர் என்றாலும், அவர்களும் சோளம் போன்ற குறைந்த அளவு தண்ணீர் உறிஞ்சும் பயிர்களைத்தான் சாகுபடி செய்கின்றனர். ஆகவே இங்கு alternative பயிர்கள் தான் மிகச்சிறந்த வழி என்று அருகே உள்ள ஒரு கல்லூரியின் பேராசிரியரும், பாலசுந்தரின் தந்தையும் உரைத்தார்.
கள ஆய்வில், நாங்கள் தெரிந்துக் கொண்டது. நெசவுத்தொழிலாளர்களின் உற்பத்தி பொருட்களுக்கு ஒரு நல்ல நீண்ட நாள் வாடிக்கையாளருடன் தொடர்பு ஏற்படுத்திக் கொடுப்பது அவர்களுக்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். விவசாயம் என்று அங்கே பார்த்தால், சித்த மருத்துவத்துக்காகவும் ஹெர்பல் பொருட்களாக்காக உபயோகிக்கப்படும் , மிக குறைந்த அளவே தண்ணீர் உறிஞ்சும், சில செடிகளையும் அங்கே வளர்க்கமுடியும். அதைத்தவிர அங்கு மாடுகள் கொஞ்சம் நிறையவே இருக்கின்றன, அதன் மூலம் இயற்கை உரங்களை குறைந்த மூதலீட்டில் உற்பத்தி செய்யமுடியும்.
இங்கே நான் அதிகம் கவரப்பட்டது நெசவுத்தொழில் மீதுதான். ஒரு தறியில் துணி நெய்வதை இப்போது நான் என் வாழ்வில் முதல்முறையில் பார்த்தேன். கைத்தறியின் நுட்பங்களை மிகவும் அருகிலிருந்து, அது வேலை செய்யும் முறையினைப் பார்த்தேன். என்னை கைத்தறியில் சும்மா நெய்து பார் என்று சொன்னால், சத்தியமாக, என்னால் இருபது நிமிடங்களுக்கு மேல் வேலை செய்ய முடியாது. அதற்கேற்ற ஸ்டேமினா கிடையாது. நன்றாக அழுத்தி நெய்யவேண்டும், இல்லையேல் துணியின் தரம் கேட்டுப்போகும். ஆனால் இங்கேயோ பல பாட்டிகள், பல பெண்கள், தனியாளாக ஒரு சேலையினை (ஆறடி இருக்கும்) ஒரே நாளில் நெய்துவிடுகின்றனர். சரி இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு நெசவு செய்ய வேண்டுமா, ஏன் ஆட்டோமேட் செய்து, விசைத்தறி மூலம் இந்த வேலையினை சுளுவாக செய்யக்கூடாது என்று என் மூளை கேட்டது.
அங்கிருக்கும் ஒரு விசைத்தறிக்கும் நாங்கள் சென்று பார்த்தோம். விசைத்தறி ஒரு மிகப்பெரிய ராட்ச்சஸன். கைத்தறியில் ஒரு மணி நேரம் மக்கள் செய்வதை , பத்து நிமிடங்களில் அடித்து நகர்த்துகிறது அது. ஒரு விசைத்தறியின் விலை சுமார் முப்பத்தைந்து முதல் ஐம்பதாயிரம் வரை ஆகும். ஒரு கைத்தறியின் விலையோ மூவாயிரம் முதல் எட்டாயிரம் வரை ஆகும். சரி அப்படியே கடன் அது இது என்று விசைத்தறியினை வாங்கிப்போட்டால், அதனால் மாதச்செலவும் அதிகரிக்கும், அந்த செலவுக்கு ஏற்றார்போல விற்பனையும் இருக்க வேண்டும். எங்களின் மரமண்டைகளுக்கு அப்போதுதான் உலகமயமாக்கல், தாரளமயமாக்கலின் பிரச்சனைகள் தெளிவாகவும் சூடு போட்டது போல உறைத்தது.
பின் எங்கள் நண்பர்களோடு விவாதித்துக் கொண்டிருக்கும் போது ஒரு யோசனை எழுந்தது. அந்த ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் மதிப்புள்ள விசைத்தறியினைப் போலவே, மிகக்குறைந்த விலையில், சற்றே குறைந்த ஆட்டோமேஷன் உடன், ஆனால் உற்பத்தி திறனைகூட்டும் வகையில் ஏன் ஒரு விசைத்தறியினை வடிவமைக்க கூடாது. நம் ஐ.ஐ.டி அல்லது தலைசிறந்த பொறியியல் கல்லூரிகள் இது போன்ற திட்டத்தினை ஏற்று வடிவமைத்துக் கொடுத்தால் எவ்வளவு சிறப்பாக இருக்கும். நம் ஐ.ஐ.டி போன்ற கல்லூரிகளில் கட்டாயம் இது போன்று சில திட்டங்கள் செய்ய வேண்டும் என்று துடிப்புடன் கட்டாயம் மாணவர்கள் இருப்பார்கள். அவர்கள் இது போன்ற ஒரு இயந்திரத்தினை வடிவமைத்தால், கட்டாயம் கிராமங்களிடையே உற்பத்தி என்பது பெருகும், பெரிய மில் ஓனர்களும் கிராமங்களுக்கு out-source செய்துவிட்டு ஏனைய பிற சிறப்பான வேலைகளை பார்க்கலாம்.
Trivia: இந்த நெசவுக்கும் கணிப்பொறி சேமிப்புக்கும் மிக நெருங்கிய நட்பு ஒன்று இருக்கிறது. இந்த கைத்தறியில் வேலைப்பாடுகள் நிறைந்த, சரிகை, சேலை போன்றவற்றை செய்வது சற்று கடினமாக இருந்திருக்கும் போல. அதனால் நம் மக்கள் ரொம்ப காலம் முன்பே, துளையட்டைகள் எனப்படும் punched-cards நுட்பத்தினை உபயோகப்படுத்தியுள்ளனர். தறியின் மேல் பகுதியில், நமக்கு ஏற்ற டிசைன் வருவதற்கேற்ப, பல துளையட்டைகளை ஒரு கோர்வையாக வைத்துள்ளனர். ஒவ்வொரு முறையும் தறியினை அடிக்கும் போது, அந்த துளையட்டைகள் ஒன்றொன்றாக நகர்கிறது. அந்த துளைக்கேற்றார் போல், துணியில் வேலைப்பாடுகள் வருகின்றது. அந்த கோர்வையான துளையட்டைகளை பார்க்கும் போது ஒன்றும் விளங்கவில்லை, ஆனால் அந்த அட்டைகளால், யானை, குதிரை, மாங்காய், போன்ற வேலைப்பாடுகளை சரிகையிலும், துணியிலும் பார்க்கும் போது ஆச்சரியமாக இருந்தது. இந்த நெசவில் உபயோகப்படுத்திகின்ற துளையட்டையைப் பார்த்துதான், கணிப்பொறியிலும் துளையட்டையினை உபயோகப்படுத்தும் வழக்கம் வந்தது என்று இந்த சுட்டி சொல்கிறது.
நன்றி: வலைப்பூ